Bromo vulkaan

De Bromo is de meest bekende vulkaan van Indonesië. Hij vormt een onderdeel van het Tengger-massief en ligt in het Bromo Tengger Semeru National Park. Met zijn 2329 meter is het niet de hoogste, maar wel de meest bezochte en beklommen. De Semeru-vulkaan die tot hetzelfde massief behoort is  3676 meter. Om deze te beklimmen heb je een goede conditie nodig en moet je een aantal dagen uittrekken. Zoals vele vulkanen in Indonesië zijn deze vulkanen ook nog actief. Bromo heeft bij een uitbarsting in 2006 nog het leven gekost aan twee toeristen. Eind 2010, begin 2011 was hij weer aan het rommelen. De overheid geeft op zo´n moment reguleringen uit, die het beklimmen van de Bromo verbieden. Meestal mag je dan niet dichter in de buurt komen, dan in een ring van twee kilometer. Worden deze reguleringen uitgegeven, dan is het voor je eigen veiligheid belangrijk je hier aan te houden.

 

De Bromo is eigenlijk een krater in een krater, de Tengger. Deze caldeira is 8,5 bij 10 kilometer en behoort tot de grootste van de wereld.  Er liggen zes andere oude en stille vulkaanbergen in de grote krater. De Bromo is de enige die nog rookt. De ernaast gelegen Batok is al langere tijd stil en dat kun je zien aan de groene helling.  De Tengger-krater valt alleen te bereiken met jeep, motor of te voet. En groot deel van de kraterbodem bestaat uit fijn zwart lava-zand. De grote Semeru ligt buiten de grote kraterrand aan de zuidkant en torent er al rokend boven uit.

 

Het gebied rondom de Bromo wordt sinds 500 jaar bewoond door de Tengger-bevolking. Deze bevolkingsgroep is hindoeïstisch (met animistische en boeddhistische invloeden) en stamt misschien af van de Majapahit-dynastie en zijn zijn ten tijde van de komst van de islam naar Java gevlucht naar dit gebied. Aan de Bromo worden religieuze krachten toegeschreven en de naam is afgeleid van Braham, één van de belangrijkste hindoeïstische goden.  Tijdens het jaarlijkse Kasada-festival, dat ongeveer een maand duurt, wordt op de veertiende dag geofferd bij de Bromo, fruit, kippen bloemen, etc. Als buitenstaander mag je daar gerust bij aanwezig zijn; je zult wel wat verder moeten lopen, want er wordt in de omtrek van de hindoeïstische tempel en de Bromo geen gemotoriseerd verkeer toegestaan. Ten aller tijde vind je bij de Bromo verkopers van gedroogde bloemen. Deze zijn ook om te offeren en dan mag je een wens doen.

 

Op de rand van de moederkrater bevindt zicht het dorpje Cemoro Lawang. Hier vind je enkele, over het algemeen eenvoudige, accommodaties en restaurants. Dit dorpje bereik je vanaf Malang via Probolinggo in ongeveer 4 á 5 uur. Als je via Tumpang gaat, kom je aan de westkant van de moederkrater. Vanaf het dorpje rijd je dan met een oude, maar zeer stevige open jeep naar de Bromo. Je komt dan ook langs  Tengger-dorp Ngadas en langs vele akkertjes die op de steile hellingen  zeer goed onderhouden worden en voor een behoorlijk opbrengst zorgen.  Als je de moederkrater inrijdt, heb je eerst nog een stuk grasachtig landschap voor je in zwarte zandzee komt. Sowieso door de jeeps, maar meer nog als het waait, kun je last hebben van opwaaiend zand; dus bescherm je zelf met een sjaal.

 

Je kunt de Bromo beklimmen bij zonsopgang, maar ook gedurende de dag. Een groot voordeel van een beklimming overdag is dat je maar met weinigen bent en je kunt in redelijke rust kunt genieten van de mooie uitzichten. In de middag heb je wat meer kans op wolken, soms geeft dat juist weer een geweldig uitzicht, omdat je vanaf de kraterrand soms boven de wolken bent.

 

De zonsopgang bij de Bromo is spectaculair. Je hebt verschillende opties. De meeste mensen genieten dit moment vanaf Gunung Penanjakan, een berg op de rand van de moederkrater.  Het tochtje er heen (45 minuten) maak je met een jeep. Je hebt hier het mooiste uitzicht over de Bromo, de Batok en op de achtergrond de Semeru, maar je zult daar niet de enige zijn; soms zijn er wel 300 mensen.

 

Een andere optie is om vanuit Cemoro Lawang een wandeling over de kraterrand naar het westen te maken. Daar op de rand sta je tussen de Semeru en de Bomo in. Erg mooi, minder spectaculair, wel heel relaxt met maar weinig mensen om je heen.

 

Een derde optie is om de Bromo zelf te beklimmen voor de zon op komt. Het uitzicht is hier minder mooi, maar de sfeer van de Bromo vergoedt dat zeker en dan kun je ook nog in relatieve rust genieten, voordat de mensen die eerst naar Gunung Penanjakan gaan ook op de Bromo komen. Neem wel een zaklamp mee, want je moet er in het donker heen lopen. En vergis je niet in de afstand, het lijkt dichtbij maar de Bromo lijkt als een fata morgana niet dichterbij te komen!