Live like the locals in Kaapstad

In Kaapstad maken we pas op de plaats. We zitten in een fijn appartementje aan het strand van Houtbay, zodat we hier een paar weken kunnen 'wonen'. We hebben verschillende afspraken voor Footprint Travel. Wat vonden we van de accommodaties, activiteiten, plaatsen die we aandeden, de route, waar zouden mensen het beste een rustdag kunnen inbouwen en uiteraard vergelijken we naar prijzen met geboden kwaliteit. Wikken en wegen om tot de beste reizen voor onze reizigers te komen.

 

Maar natuurlijk leren we ook onze favoriete stad Kaapstad beter kennen. Waar we ook naar toe rijden in de stad, altijd zie je de Tafelberg, terwijl we er zijn is de imponerende platte berg zelfs uitgeroepen tot één van de 7 Wonderen der Natuur. De stad is heel uitgestrekt, omdat je altijd om Tafelberg, Lionshead, Signal Hill of -verder naar het zuiden- de Twaalf Apostelen rijdt.

 

Op eerdere reizen naar Zuid-Afrika zijn we al naar Robbeneiland -waar Nelson Mandela gevangen heeft gezeten- geweest. Een indrukwekkende excursie. Hij is in Zuid-Afrika een echte held; straten, stadions, baaien, stadsgebieden zijn naar hem vernoemd, en overal waar hij heeft gewoond zijn musea opgericht. Ook Kaap de Goede Hoop en de pinguins bij Simonstowns hebben we eerder bezocht, dus dit keer kunnen we wat meer ‘doen wat de locals doen.’

 

Overal op straat zie ik theezakjes in de zon drogen. Inwoners verzamelen ze voor Tea Bag design, een succesvol en creatief werkgelegenheids project. Natuurlijk gaan we hier kijken. Als je alle leuke producten in de winkel ziet, is het nauwelijks voor te stellen dat ze gemaakt zijn van theezakjes. We krijgen een rondleiding en zijn helemaal onder de indruk. Wat een feel-good project is dit!

 

Dé trip in Houtbay is een bootexcursie naar zeehonden eiland. Wij hoeven echter niet eens zo ver te gaan. Wanneer we een strandwandeling maken, ligt het strand vol met luchthappende vissen. Honderden, zo niet duizenden vissen. Als we gaan pootjebaden kunnen we de vissen zo met onze handen oprapen. Ik probeer er ene paar terug te gooien in zee, maar ze zwemmen direct weer terug het strand op. De lokalen scheppen met hun handen zakken vol, om vanavond lekker vis op de braai (barbecue) te gooien. Bizar! De oorzaak: zeehonden, die in gesloten linie de vissen opjagen. Normaal blijven ze bij het zeehonden eilandje, en dit gedrag vertonen ze normaal niet. Ze zijn zo dichtbij, dat we vanaf het strand zien hoe de zeehonden in de golven ‘surfen’, een grappig gezicht. Jammer dat ik geen foto toestel mee heb genomen.

 

De zee ziet zwart van de zeehonden, maar de lucht ziet wit van de hongerige zeemeeuwen. Ze komen overgevlogen, duiken scherp omlaag en stijgen weer op met een sappige sardine in de snavel. Die arme vissen zitten echt in de val: vanuit zee worden ze opgejaagd door de zeehonden. Aanvallen vanuit de lucht door zeemeeuwen. En als ze aanspoelen op het strand worden ze door mensenhanden in een plastic zak geduwd om die avond nog te landen als avondmaal. Het lijkt wel oorlog. Tja, de natuur is soms hard.