Fietsen in Solo en eten bij Javaanse familie thuis.

“Moet je kijken, zij gaan tien keer sneller dan ik!” Ferry helpt een handje mee bij een kroepoek maker. Razendsnel leggen ze de plakken rijstcake uit op de bamboo platen. Tegen de tijd dat de mannen minimaal 5 plakjes neer hebben gelegd, heeft Ferry net aan 1 plakje losgepeuterd. “Hoe doen jullie dat?” vraagt Ferry ze. Het ijs is snel gebroken. De grapjes en vliegen over en weer.

 

Getooid met een ‘rijstveld’hoedje tegen de zon, fietsen we samen met gids Anjib naar het volgende dorpje. Door het vlakke landschap van Solo komen we vaak locals op de fiets tegen. Het lijkt Nederland wel! Nu was ik al nooit zo’n hele grote fan van tofu (tahu), maar als ik zie in welke omstandigheden het wordt gemaakt, vergaat de lust me nog meer! Gelukkig zegt Anjib dat dit voor de lokale markt is en dat er ook grotere, hygiënische fabrieken zijn.

 

In het dorpje van de gongmakers gaan we een ouderwetse, bloedhete smidse binnen. De gong ligt in de gloeiende kolen. Met een paar grote tangen wordt het eruit gehaald. Een groep mannen slaan ritmisch met zware hamers op het zware ijzer. “Ook even proberen?” vragen ze grijnzend. We bedanken vriendelijk, we zien zo al dat dit hard werken is. Buiten wordt er druk verder geschaafd en geveild aan de gongs.

 

Anjib vertelt over het bezoek van de president aan dit dorp. Hij wilde de allerbeste set gamelan gongs bestellen. “Speciaal voor u maken we die, maar dat is dan wel drie keer zo duur is als normaal,” zei de gongmaker. Anjib lachend: ”Dat was goed verdienen! Hier worden alleen maar de allerbeste gongs gemaakt. Beter kan niet, dus de president heeft precies dezelfde als iedereen!”

 

En dan staan we voor het kleine huisje van Anjib. “Mijn vrouw heeft voor jullie gekookt”, zegt hij trots. De keukentafel wordt vol gezet met lekkere gerechten. Ondertussen stelt Anjib trots zijn 2 kinderen voor. Nooit eerder zag ik de traditionele soep met daarin een omelet gevouwen als een zonnetje, erin 5 verschillende ingrediënten. De familie glundert onder onze complimenten.

 

In Istana Mangkunegaran leidt gids Evi ons rond. Dit komische meisje gidst ook vaak onze gasten naar Sukuh. Met schalkse blik maakt ze opmerkingen over de relationele perikelen van de prinselijke familie. Eigenlijk hadden we niet zo veel zin in een rondleiding, maar na een uur vinden we het jammer dat het al weer afgelopen is!

 

Oude koffers, stoelen, borden, blauw witte vazen en het mooiste een ouderwetse grammafoon, met zo’n toeter, vinden we op de antiek- en curiosa markt Tri Windu. Gelukkig kunnen meer mensen deze nostalgische spulletjes waarderen en we slapen dan ook in een aangenaam heritage hotelletje. Helemaal af, zo’n bezoek aan Solo!

 

Footprint Travel bestaat 5 jaar en geeft daarom 5 weken lang leuke pakketjes weg! Deze week een authentiek Indonesisch kruidenpakket met kookkalender. Zo is het alsof je net als ons bij een Javaanse familie thuis eet...