Op een bamboe vlot de rivier af.

In Loksado ontbijten we met uitzicht op de rivier. Een lokale familie heeft een klein, simpel houten homestay gebouwd op een tamelijk briljante plek. Zonder op te vallen kunnen we zien hoe de dorpelingen hun dagelijks dingen in de rivier doen, zoals zich wassen, scheren, tandenpoetsen, haren wassen en natuurlijk de was. Vaak zie je een ouder met een klein kind het ochtendritueel van samen wassen in de rivier doen en ik moet zeggen, dat lijkt me wel super gezellig als kind!

We gooien onze bagage veilig en vooral droog achterin de auto, en onze chauffeur zwaait ons uit, want de eerste paar uur van onze terugweg naar Banjarmasin leggen we af per bamboevlot op de rivier. Dit is de manier waarop de lokale bevolking traditioneel hun spullen vervoerd en dit doen ze regelmatig nog steeds. Want auto’s zijn duur. Hoe verder ze op hun bamboovlot afdalen naar de grote stad Banjarmasin, hoe meer geld ze voor hun materialen krijgen. Deze tocht, die met de auto maar 1 dag neemt, kan wel 2 a 3 dagen duren. Stroomafwaarts wordt het bamboe verkocht, dat is in de stad ook opeens veel meer waard dan in de jungle, waar iedereen zijn eigen bamboe kan kappen. “Maar hoe komen ze dan terug?” vragen we de gids. Ze kunnen tenslotte niet stroomopwaarts met hun vlot. Meestal gaat de bootsman met een lokale bus weer terug naar huis, legt hij uit. Zo’n bus stopt vaak willekeurig waar iemand aan de kant van de weg zijn hand opsteekt, dus ook dit ritje kan wel even duren.

Vandaag worden er mensen vervoert en aangezien dit product wat harder zanikt dan ruwe rubber, zijn er van bamboe een soort bankjes gemaakt om op te zitten. Het is een heerlijk tochtje, ik geniet van de mooie rivier en de groene jungle om ons heen. We zien een aantal mooie gekleurde vogels vliegen. Hoe snel het raften gaat en hoe wild het wordt, hangt af hoe hoog het water staat. En dit hangt weer af van het regenseizoen. Af en toe is er een stroomversnelling die voor wat sensatie zorgt. Voor de zekerheid zijn er speciaal voor ons – en de toekomstige Footprint reizigers- zwemvesten en helmpjes gekocht, maar het water is kalm genoeg en we houden het bij natte voeten. Toch maar Better safe than sorry, zoals de Engelsen zo mooi zeggen.

Bij onze bootsman thuis mogen we ons omkleden. Ik wil nog even naar de wc en wordt naar een klein stroompje achter het huis verwezen. Op wat scharrelkippen na is er niemand die me ziet zitten, zo gaat dat hier dus nog steeds. We rijden verder en na een lekkere Gado Gado in een lokale warung, komen we weer aan in ons hotel in Banjarmasin, dat nu wel héél luxe aan voelt. We vragen onze gids waar lokale mensen het liefste gaan eten in Banjarmasin. Altijd een garantie voor smakelijk, vers eten en spotgoedkoop natuurlijk. Onder de tl-lampen van deze lokale warung proberen we ‘s avonds allerlei verschillende streekgerechten uit. Smullen!