Trekking in Loksado

Met onze gids wandelen we door Loksado. We kijken even binnen in een schooltje, sommige kinderen moeten wel 1,5 uur lopen om bij hun school te komen. We vervolgen onze weg omhoog over een brokkelig pad. Het is een twee sporen pad waar een 4 wheel drive over heen kan, maar de meeste mensen hebben een brommertje waarop alles wordt vervoerd. Na een wandeling van een kleine 2 uur komen we in een Dayak dorpje op een berg. Het dorp is stil want de kinderen zijn naar school en de volwassenen zijn op de velden aan het werk. Alleen een erg oude man zit op zijn veranda, samen met twee jongemannen die ons door de jungle zullen terugbrengen. We koelen wat in het riviertje, we bekijken het dorpje met het Dayak gemeenschapshuis. Tegenwoordig wordt dit meer gebruikt voor speciale ceremonieën. Niemand woont meer met alle gezinnen in één groot huis.

We klimmen naar de top van de berg, waar de gids voor ons een lunch gaat koken. Een mooi uitzicht. Hier kletsen we wat met de lokale rijstboer. Zijn 2 kinderen, een baby en een jochie van een jaar of 4, liggen onder een afdakje te wachten. Opvallend is, dat kinderen in Indonesië nauwelijks speelgoed lijken te hebben. Ze zitten en wachten. Ze gaan niet jengelen als ze niet door hun ouders vermaakt worden. Verbazingwekkend. Tegelijkertijd oogt het ook wel erg passief. We vragen ons ook altijd af waarom wij op vliegvelden altijd een boek zitten te lezen om onze tijd door te komen en de Indonesiërs gewoon zitten en wachten. Blijkbaar zijn dit soort ‘meditatieve momentjes’  al met de paplepel in gegoten!

Al met al hebben we heel relaxed zo’n 3 uur rondom te top doorgebracht, maar ons water is op… en er is niets te koop. We zijn echt off the beaten track. We hadden niet gerekend op een lange pauze en achteraf wel 3 flessen van 1,5 liter water per persoon mee moeten nemen. Twee dorpsjongens helpen ons om de weg door het bos te wijzen. Niet over de gebaande paden, maar een echt jungle pad. Normaal wijst de vader de weg, maar vandaag kon hij niet. Helaas, het pad wordt alsmaar moeilijker en verdwijnt zelfs geheel door een recente landverschuiving. Dit was niet de bedoeling. De jongens moeten een pad uitkappen. Bizar genoeg lopen de lokale jongens op hun slippertjes als een soort Spiderman dwars tegen de helling op, alsof de zwaartekracht voor hun niet geldt! Zij kijken net zo verbaasd naar ons geklungel. Maar ze zijn heel behulpzaam. De voorste hakt het pad uit, de achterste helpt ons waar mogelijk. Dit alles bij een dikke dertig graden, een hoge luchtvochtigheid en zonder water, we hebben het zwaar... En zijn blij dat wij niet zelf ook nog met een kapmes een pad moeten banen. Eenmaal over de landverschuiving is het pad zoals het had moeten zijn, een aangenaam en interessant pad. Twintig minuten voor ons eigen dorp Loksado, komen we door een klein dorpje. We kopen zo’n beetje al het water op! Met 6 kleine flesjes hebben we voorraad van 2 winkeltjes opgekocht. In het dorpje zien we bossen kaneel, klaar om op een brommertje naar de markt te worden gebracht.

Eenmaal terug in het dorp bespreken we met onze lokale contactpersoon hoe we in de toekomst er voor gaan zorgen dat onze reizigers een minder zware route hebben. En eentje die iets minder letterlijk 'Off the beaten track' is. Het is toch wel prettig als het pad er wel is! Er blijken meerdere paden te zijn, aangezien wij ‘van de gebaande paden houden’, werd er met ons een nieuwe route uitgeprobeerd. Dit is dus precies de reden dat wij zelf alle nieuwe routes uit willen testen. We vragen om voortaan toch maar een minder avontuurlijke route te doen. En we weten héél goed welk advies we onze reizigers mee gaan geven: neem altijd veel meer water mee, dan je van plan bent te drinken. Bij deze!