Cultuur Indonesie en omgangsregels Indonesie

Bij Footprint Travel vinden we het belangrijk om met respect voor de lokale cultuur te reizen. Hierbij enige informatie over omgangsregels.

 

Veel bezoekers zijn verbaasd over het enorme vragenvuur dat ze over zich heen krijgen. Kom je iemand tegen op straat of in een winkel, dan vraagt men direct waar je vandaan komt, waar je naar toe gaat en in welk hotel je verblijft. Dit is de Indonesische mannier van begroeten. Nederlanders voelen zich hier vaak hoogst ongemakkelijk bij of raken geïrriteerd. Belangrijk is om je te realiseren dat dit in Indonesië een beleefde omgangsvorm is. Men toont interesse in de ander. Het is dan ook beleefd om tegenvragen te stellen. Is de ander misschien getrouwd en heeft hij of zij kinderen? Dit zal zeer gewaardeerd worden en de eerdere vervelende vragenstroom kan zo omgezet worden in een leuk contact met de lokale bevolking. Het is in de Indonesische samenleving ondenkbaar dat je ongetrouwd samenwoont of geen kinderen zou willen. Om al te ingewikkelde vragen te voorkomen kunnen stellen die niet getrouwd soms maar het beste zeggen dat je wel getrouwd bent. Heb je geen kinderen, dan is het gebruikelijk om te zeggen, dat je ze nog niet hebt (‘belum’). Dat vermijdt een hoop vragen!

 

Evenzo vinden veel Indonesiërs het bijzonder leuk om met je op de foto te gaan of foto’s van je te nemen. Blijf lachen en waan je deze vakantie een grote filmster. Vergeet niet dat toeristen ook continu foto’s van de lokale bevolking nemen. De meeste mensen in Indonesië vinden dit geen probleem, mits ze er representatief uit zien. Oudere mensen vinden het niet altijd leuk, omdat ze vinden dat ze er niet mooi genoeg uit zien. Soms vinden mensen het niet leuk omdat ze hun oude werkplunje aan hebben. Daarom is het altijd goed om even te vragen of het okay is dat je een foto neemt. Respecteer het als mensen nee schudden. Je verhoogt je kans op succes als je eerst met iemand een praatje maakt. Het is not done om iemand te fotograferen die bloot is, bijvoorbeeld omdat ze zich staan te wassen in een rivier of bad.

 

Zien mensen er mooi aangekleed uit, dan zijn ze over het algemeen trots om op de foto te gaan, liefst met jou als westerling erbij. Samen op de foto gaan, breekt vaak het ijs. Is men in Bali mooi aangekleed op weg naar de tempel, met torenhoge manden met offeringen op het hoofd, dan beschouwt men het vaak als compliment als er een foto wordt genomen. ('Cantik', betekent mooi!) Kinderen gaan meestal heel graag op de foto, en ouders zijn er vaak trots op dat jij hun kinderen net zo schattig vinden als zijzelf.

 

In Indonesië draait alles om harmonie, en gezichtsverlies lijden is het ergste dat er is. Door je kalmte te verliezen en boos te worden, verlies je alle respect en lijd je dus gezichtsverlies. Richt je ongenoegen niet op één persoon. Laat je irritatie niet blijken, verhef niet je stem en blijf lachen en geduldig. Vraag rustig wat er aan de hand is of vertel rustig wat je graag wilt dat er zou gebeuren. Dit zal je verder brengen en de Indonesische bevolking zal er alles wat binnen hun mogelijkheden ligt, er aan doen om problemen op te lossen. ‘Ruilen’ is ook een goede manier om tot een oplossing te komen. Als je een tweede artikel koopt, is die lagere prijs ineens wellicht wel mogelijk, of je betaalt de hogere prijs maar krijgt een klein artikel cadeau. Beide partijen zijn tevreden gesteld en de harmonie is bewaard.

 

De traditionele manier van handen schudden is met twee handen, waarna de rechterhand even richting het hart wordt gebracht. Inmiddels is de westerse manier van handen schudden ook gebruikelijk, soms wordt hierna de rechterhand nog naar het hart gebracht. Wij Nederlanders verbazen ons soms over de slappe handjes die worden gegeven. Maar in Indonesië is het niet beleefd een stevige hand te geven en hard te schudden!

 

Geef nooit iets aan met de linkerhand, deze is onrein en wordt gebruikt op het toilet. Het is beleefd om met de linkerhand de elleboog van de rechterarm te ondersteunen. Het hoofd is heilig en de voeten zijn onrein. Raak nooit iemands hoofd aan en zorg dat je niet met je voetzolen richting iemand of richting een heilige plaats wijst. Smakken en een boer laten mag, een wind laten in iemands bijzijn is onvergefelijk!

 

In Indonesië is het gebruikelijk iemand met een aanspreekvorm aan te spreken. Dit kun je ook gebruiken als je iemands naam niet weet. Aangezien familie centraal staat, zijn alle aanspreekvormen terug te voeren naar familie relaties.

(Ba)pak (m) en (I)bu (v): belangrijke personen, met een hogere status, bijvoorbeeld omdat ze ouder zijn. Dit betekent ook vader en moeder. Vrij vertaalt kan het zijn dat men je papa Henk noemt.

Om (m) en Tante (v): een oudere persoon, waar respectvol mee om wordt gegaan, maar wel met een zekere afstand, bijvoorbeeld omdat deze persoon niet tot het eigen volk behoort. Tegenwoordig ook Mister, Mrs of Miss.

Mas (m) en Mbah (v): een persoon met gelijke status, die vriendschappelijk met ‘grote broer’ respectievelijk ‘grote zus’ wordt aangesproken. Je kunt dit gebruiken om een ober aan te spreken.

Adik (m en v): Een persoon met lagere status, die als ondergeschikte wordt behandeld en aan wordt gesproken als ‘jongere broer’. Ook is het mogelijk dat men een verkorting van de voornaam gebruikt.