Bevolkingsgroepen Suriname
Dé Surinamer bestaat niet echt, aangezien Suriname meer dan tien etnische groepen heeft.
De Hindoestanen behoren tot de grootste groep en vormen 37 % van de bevolking. Creolen (waarbij in ieder geval één van de voorouders van Afrikaanse afkomst is) vormen 31 % van de bevolking, Javanen 15 % en Marrons (afstammelingen van ontsnapte slaven) 10 %. De overige 7% bestaan uit kleine groepen, waaronder Inheemsen, Chinezen, Nederlanders en Libanezen. (Bron CIA)
Religie in Suriname:
De diverse afkomst zorgt voor een grote diversiteit aan religies. Hindoeïsme is de grootste godsdienst in Suriname, 27,4% van de Surinamers is Hindoestaans. 25,5% is protestants (met name van de Evengelische broedergemeente) en 22,8% is katholiek. 19,6% is moslim. Tot slot hangt 5% traditionele en andere religies aan (winti, rasta farian, etc).
Herkomst van de diversiteit van de Surinaamse bevolking
Bij de ontdekking van de Guyanas (Suriname) werden Inheemsen (Indianen) aangetroffen. Deze leven nog altijd in de binnenlanden van Suriname. De Engelsen en Nederlanders stichtten pantages en gebruikten de Inheemsen om als slaven op de plantages te werken. Toen die niet bleken te voldoen werden Afrikanen als slaven naar Suriname gehaald. Na de afschaffing van de slavernij in 1863 werden contractarbeiders uit Azië gehaald om het werk voort te zetten.
Na 1872 werden hoofdzakelijk contractarbeiders uit Brits-Indië ingevoerd, de voorouders van de huidige Hindoestaanse bevolkingsgroep. Voor de invoer van Hindoestaanse contractarbeiders was de toestemming van het Verenigd Koninkrijk nodig en deze kon op elk moment worden teruggetrokken, wat in 1875 ook voor enkele jaren gebeurde. Daarom ging men op zoek naar een betrouwbaardere bron van arbeidskrachten en het oog viel op de Javanen. Java was immers een kolonie van Nederland.
De eerste groep contractarbeiders uit Java kwam op 9 augustus 1890 aan in Suriname, aan boord van de Prins Willem II. Ze waren met 94, hoofdzakelijk afkomstig uit Surakarta, en waren bestemd voor de plantage Mariënburg, eigendom van de Nederlandsche Handel-Maatschappij. Tot 1930 waren de meeste Javanen werkzaam op de plantages. Als gevolg van de crisisjaren sloten echter veel plantages en veel Javanen gingen noodgedwongen over op zelfstandige, kleinschalige landbouw. De daarvoor benodigde gronden werden door de overheid uitgegeven, vaak opgeheven, verkavelde plantages.
Ook zijn er Chinezen als contractarbeiders naar Suriname gekomen. Zij zijn met name in de detailhandel gaan werken. Heden ten dage is het overgrote deel van de supermarkten in Paramaribo en omgeving in Chinese handen.
Na de afschaffing van de slavernij kwam een deel van de vrije slaven in Paramaribo wonen. Zij werden Creolen genoemd en werkten voornamelijk als wasvrouwen etc. De Marrons die van de plantages waren weggelopen en die na de afschaffing van de slavernij ook hun vrijheid verkregen, wonen nog altijd voornamelijk in dorpen langs rivieren.
In de loop der jaren kwamen ook Joden die op de vlucht waren vanwege hun geloof. Zij vestigden zich op Joden Savanne. Ook Libanezen en Brazilianen hebben zich in Suriname gevestigd.
Deze mengelmoes aan etniciteiten is ook terug te zien is in de Surinaamse keuken. Zo is de Tjauwmin Chinees, de Moksi-alesi creools en de Saoto Indonesisch. Elke bevolkingsgroep heeft zijn eigen gerechten behouden en kent zijn eigen feestdagen. Het maakt niet uit wiens feestdag het is, het hele land feest mee.
