Orang Oetans in Tanjung Puting Park

’s Ochtends worden we wakker van de jungle geluiden, wat ons met een grote smile doet wakker worden. Een troep ruziënde apen zitten elkaar achterna in de boomtoppen boven onze hoofden. Zo veel beter dan een wekker!  Na ons ontbijtje zien we dat de bemanning in alle rust zit te vissen om een leuke lunch bij elkaar te vangen. We voelen ons helemaal back to nature! De kok vangt alle vissen en Mr Yono, de gids, vangt niets en geeft er al gauw de brui aan. Wij proberen het zelf ook, maar nadat ik 2 aasvisjes kwijt ben geraakt en mijn eigen vinger 2x aan de haak heb gevangen, hou ik het ook voor gezien.
 
We hebben veel geluk en zien een paar keren 'echt' wilde Orang Oetans in de bomen bij de rivier. Maar natuurlijk zijn hier ook maar liefst 3 voedingsplatforms op verschillende plaatsen in het bos. De voeding is voor Orang Oetans die gerehabiliteerd zijn, oftewel na illegaal gevangenschap weer zijn uitgezet. Deze Orang-oetans worden 'semi-wild' genoemd. Ze zijn bekend met mensen en komen daardoor dichterbij. Vooral vrouwtjes met jongen en jonge dieren die net op eigen benen staan, komen naar de platforms voor aanvullende voeding van bananen en sinaasappels. Het is expres niet voldoende voor de hele dag, dus ze zullen zelf ook eten moeten zoeken. Het is niet de bedoeling dat de dieren afhankelijk blijven, het moet echt een aanvulling zijn. Ademloos kijken we wel een uur lang naar de prachtige dieren met de melancholische, zeer menselijke uitdrukkingen op hun gezicht. De baby’s daarentegen hebben erg olijke snuitjes. De apen zijn zo menselijk dat je af en toe het idee hebt naar een mens in een carnevalspak zit te kijken. Uiteraard tot dat ze de bomen in klauteren en aan 1 arm en been dwars op een boom gaan staan. Eh, nee, dat doe ik ze niet na!
 
Door de verschillende voedingsplatforms krijgen we de kans om de Orang-oetans van dichtbij te zien. Soms wel erg dichtbij en dan merk je dat het toch wel erg grote dieren zijn. Al zijn de meeste dieren heel zachtaardig van karakter, ik hou gepaste afstand. De voedingsplatforms bieden een fantastische kans om baby Orang-oetans te fotograferen. Dat is toch een stuk moeilijker als ze hoog door de bomen klauteren. We hebben zelfs het geluk dat er één volwassen mannetje komt kijken bij de platforms. Waarschijnlijk meer om aansluiting bij de vrouwtjes te zoeken of het is gewoon een luiwammes op zoek naar ‘afhaalmaaltijden’, dat kan ook! Bij een van de platformen maken we een interessante wandeling. Al zien we geen ‘grote’ dieren als apen, onze gids weet van alles aan te wijzen aan planten, paddenstoelen en insecten.
 
Onze derde en laatste nacht slapen we in de Rimba Lodge. Het zegt veel, dat we eigenlijk onze gezellige boot niet willen ruilen voor de luxe van de lodge. Eenmaal onder de warme douche, moeten we toegeven dat het toch wel lekker is. Gelukkig mogen we gewoon aan boord eten, want dat is wat ons betreft niet te overtreffen. In de ochtendschemer stappen we weer aan boord, terwijl we varen genieten we van ons laatste ontbijtje aan boord. Met een klein vliegtuig vliegen we weer terug naar Banjarmasin.